I znów
duchy! Wiedziałem, że tematyka straszenia i zjawisk nadprzyrodzonych to chodliwy
temat w sferze szeroko pojętej rozrywki. Ale kiedy rozpakowałem przesyłkę od
Rebela trochę się jednak zdziwiłem. „Ileż można wałkować jeden temat?” –
pomyślałem. W dodatku tytuł gry niepokojąco nawiązuje do jakiś czas temu
recenzowanej już przez mnie gry. A zatem powtórka z rozrywki?
Dość szybko
zweryfikowałem te obawy, gdy po otwarciu pudła z grą (określenie „pudełko” w
tym przypadku byłoby małym niedopowiedzeniem) znalazłem drewniany patyk/różdżkę
oraz maskę duszka. Wtedy już wiedziałem, że Zwykłej Rodzince przyjdzie zmierzyć
się z czymś nowym, nieznanym. Córka na widok wspomnianych akcesoriów zaklaskała
z radości i od razu pokochała „Godzinę duszków”, choć nawet nie poznała
ogólnych zasad rozgrywki. Ważne, że jest maska, różdżka, brzęczące metalowe
monety, no i stoper. Że po prostu jest inaczej niż zwykle. Plus za zaskoczenie
wędruje zatem na konto naszego dzisiejszego bohatera – duszka Strasia. A jak
grę odebraliśmy my? Dowiecie się za chwilę.
Na
początku krótki zarys fabuły. Mały duszek Strasiu pragnie zostać członkiem
elitarnej ekipy duchów, tzw. Nawiedzaczy. Żeby jednak tego dokonać musi zdać
egzamin wstępny. Na jego zaliczenie ma niewiele czasu, a dodatkowo przyszli
koledzy nie mają zamiaru ułatwiać mu zadania i co rusz przeszkadzają w misji. Nawiedzony
zamek skrywa wiele skarbów, które czekają na odkrycie przez ambitnego duszka.
Pomożecie Strasiowi?
Udał
się twórcom ten trailer, nie uważacie? W praktyce celem gry jest odnalezienie za
pomocą różdżki-magnesu określonych skarbów, których wizerunki znajdują się na
metalowych krążkach. Żeby nie było za łatwo gracze muszą tego dokonać z maską zasłaniającą
oczy oraz w ściśle określonym czasie. Zaciekawiło Was to choć trochę? Jeśli tak,
to przyjrzyjmy się nieco bliżej „Godzinie Duszków”. Rzut oka na bogate wyposażenie:
- nawiedzony
zamek (w skład niego wchodzą: spód pudełka, plansza zamku – podłoga, 8
elementów tworzących ściany)
- 6 metalowych
żetonów z ilustracjami magicznych przedmiotów oraz 8 z wizerunkami duchów
Nawiedzaczy
- 15
kart misji (zawierają na awersie po dwa symbole magicznych przedmiotów)
- 12
płytek z Nawiedzaczami w czterech kolorach: żółtym, czerwonym, zielonym i
niebieskim
- maska
Strasia
-
drewniana różdżka zakończona magnesem
-
cyfrowy licznik odmierzający czas na wykonanie misji
Jak
nietrudno się domyśleć prawdziwym hitem u dzieciaków z pewnością okaże się licznik
sam w sobie oraz różdżka. Córka co rusz sprawdzała każdy przedmiot w domu „czy
aby nie jest on przypadkiem metalowy?”. W ten oto sposób np. nasza lodówka
dorobiła się nosa Pinokia :) Z
kolei licznik można, dzięki sprytnej „żabce”, przypiąć do bluzki. Po co? Żeby
wyglądać modnie i poważniej...
Wróćmy jednak do tematu. Po złożeniu naszego
pola gry – zamku (ściany wstawiamy dowolnie według uznania, z małymi
obwarowaniami) na oznaczonych polach kładziemy żetony z duchami i magicznymi
przedmiotami. Każdy z graczy, a może ich być od dwóch do czterech w wieku +6
lat, siada po jednej ze stron zamku (każda strona posiada na krawędzi pole w
jednym z czterech kolorów). Wzdłuż każdej z krawędzi układamy płytki duchów w
adekwatnych kolorach. Karty misji tasujemy i zostawiamy zakryte. Jeszcze tylko
ustawiamy stoper żeby odliczał czas od 18 minut „w dół”, zasłaniamy pierwszemu graczowi
oczy za pomocą maski, wręczamy różdżkę w dłoń i zaczynamy...
Chwila, moment! Przecież różdżka i maska jest jedna, a graczy może być nawet czworo! Rozwiązanie jest proste: „Godzina duszków” to zabawa kooperacyjna! W momencie uruchomienia licznika gracze wyciągają pierwszą z kart misji i próbują nakierować nieszczęśnika w masce i z magnetycznym kijkiem w ręce na metalowe krążki z symbolami magicznych przedmiotów. Różdżka musi być trzymana cały czas prostopadle do podłoża i nie może się od niego oderwać. Z tym elementem gry córka miała największe problemy. Skoordynować ruchy przy zasłoniętych oczach, to dla młodszych graczy nie lada wyzwanie. Gdy do różdżki „przyczepi” się poszukiwany skarb – uciekamy na linię startu. Gorzej, gdy po drodze zahaczymy o któregoś z Nawiedzaczy. Wówczas tracimy cenne sekundy (musimy cofnąć się na początek) oraz zakrywamy jedną z płytek duchów przy planszy. A gdy zabraknie czasu lub płytek duchów do zakrycia – gra skończona, my przegrywamy, a Strasia czeka poprawka...
W ciągu
18 minut musimy znaleźć łącznie 12 magicznych przedmiotów (z 6-ciu kart). Oznacza
to, że po każdej „zaliczonej” karcie wszystkie żetony wracają na planszę, a
maskę i różdżkę przejmuje kolejny uczestnik zabawy, który będzie teraz słuchał
podpowiedzi innych.
Przyznam
szczerze, że te 18 minut to wbrew pozorom baaardzo dużo czasu. Zwykła Rodzinka
potrzebowała raptem 10-12 minut żeby wykonać wszystkie misje. Na szczęście nic
nie stoi na przeszkodzie żeby samemu utrudnić zabawę skracając czas lub też
zwiększając liczbę skarbów do znalezienia. Zresztą instrukcja zawiera kilka
wariantów dla mniej i bardziej doświadczonych graczy.
„Godzina
duszków”, to z pewnością nietypowa gra, która zachęcić może ciekawym pomysłem,
przykuwającymi dziecięcą uwagę akcesoriami oraz przede wszystkim możliwością
wspólnego osiągnięcia sukcesu jak to w grach kooperacyjnych ma miejsce. Być
może miejscami rozgrywka jest ciut za bardzo przekombinowana, ale to tylko moje
subiektywne odczucie. Wszak córce się bardzo podoba, więc... Dla niektórych z
Was nieco problematyczne może okazać się też utrzymanie różdżki w pozycji
pionowej podczas rozgrywki oraz (dotyczy to głównie dzieci) prawidłowe
reagowanie na podawane instrukcje współtowarzyszy. Z zasłoniętymi oczami komendy
typu: „w stronę komody”, „trochę do okna” nabierają zupełnie innego wymiaru.
Uwierzycie jak zagracie!
Recenzja bierze udział w międzyblogowej akcji Projekt Grajmy!
Przypomniała mi się gra z mojego dzieciństwa - "Upiorne zamczysko", ale to był hicior :)
OdpowiedzUsuńNo widzisz, a ja nie kojarzę :)
UsuńNie ta kategoria wiekowa, ale już mi się podoba:)
OdpowiedzUsuńNo Ty rzadko masz możliwość niestety znaleźć coś w Waszej kategorii wiekowej u nas, a my z kolei mamy mamy coraz trudniej w wybieraniu czegoś do recenzji-córka powoli zaczyna wyrastać :)
UsuńBardzo ciekawie wygląda, inaczej niż większość dostępnych na rynku gier.
OdpowiedzUsuńTak jak jest w tekście maska i stoper to hiciory :)
UsuńWygląda fajnie, tylko ciekawe czy nie nudzi się zbyt szybko po kilku razach. Koniecznie daj znać czy córce nadal podoba się tak samo po 10,20 razie :)
OdpowiedzUsuńMy pewnie szybciej się znudzimy, ale córka czasem uparcie chce w coś grać, jak będę co jakiś czas wrzucać fotki to będziesz wiedziała czy jej się znudziło :)
UsuńWygląda ciekawie i zachęcająco, chociaż wydaje mi się, że dla mojego młodszego synaka trochę za dużo małych elementów ;) Jeszcze musi podrosnąć, a starszy cierpi i gra z nim w te gry dla młodszych dzieci :) (Przybijam piątkę i obserwuję :)
OdpowiedzUsuńTak to jest jak jest różnica wieku :) Zajdziesz u mnie różne gry, może któraś Wam przypasuje!
UsuńPrzypadła mi do gustu ta gra, oczywiście jestem fanką duchów i innych tych stworków, to gra jest na prawdę fascynująca dla dziecka - jak widać i dla rodziców.
OdpowiedzUsuńJesteście świetną rodzinką z tymi grami, mam nadzieje, że równie mądrze będę wychowywać własne dziecko :)
Pozdrawiam
matkapolka89
Oj kochana, idealni nie jesteśmy i daleko nam do tego!!!! Po prostu kochamy książki i uwielbiamy grać :)
UsuńZupełnie inna ta gra! Czekam, aż moje bąble podrosną, to również będziemy pogrywać ;-)
OdpowiedzUsuńGier jest coraz więcej i są coraz lepsze :)
UsuńŚwietna :)
OdpowiedzUsuńSama uwielbiam przeróżne gry i nie mogę się doczekać kiedy Synek podrośnie :)
Oj będzie trochę tego w naszym domu :)
To już zacznijcie zbierać, bo co chwila nowe wychodzą :))))
UsuńZ każdym takim postem rośnie mi apetyt na wspólne granie. Póki co bawimy się figurkami z jednej planszówki, do której Maluch ciągle dorasta.
OdpowiedzUsuńA gra z wpisu dość oryginalna.
Zaostrzasz w małym apetyt i jak podrośnie sam będzie chciał grać :)
UsuńPodoba mi się i te maski :)
OdpowiedzUsuńMojej córce od razu wpadły w oko!
UsuńTeż bym z Wami pograła.
OdpowiedzUsuńZapraszam!!!!
Usuń